Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Denali Highway

Vanuit Denali Highway wilde ik in eerste instantie noordwaarts richting Fairbanks. En vanuit daar over de Richardson Highway naar Delta Junction. Fairbanks is een grote plaats in Alaska met onder andere een universiteit. Tevens is het een uitvalbasis voor toeristen vanwege de bezienswaardigheden in de omgeving.

Ik besluit echter om een stuk terug te fietsen om vervolgens de afslag naar de Denali Highway te nemen. Een weg van 135 mijl, waarvan 120 mijl gravel, die de most scenic drive schijnt te zijn volgens de Lonely Planet. Onderweg zijn weinig voorzieningen zodat ik voor 3 dagen eten in mijn tassen heb. Water is geen probleem, er zijn genoeg campers die wat kunnen missen. Indien nodig kan ik water uit een creek halen en dit filteren.

De eerste nacht zet ik mijn tent op naast twee campers van Zwitsers. Aardige mensen waarvan ik ‘s avonds een kop thee krijg en ‘s ochtends een kop koffie. Mijn tas met etenswaren mag ‘s nachts bij hun in de camper. Deze bewaar ik altijd buiten mijn tent i.v.m. de beren.

Het weer is erg goed de volgende dag en ik heb voortdurend uitzicht op de Alaska Range aan mijn linkerhand. De weg gaat op en neer en regelmatig passeert een camper die mij in een stofwolk achterlaten. Campers kunnen echter niet hard vanwege de conditie van de weg, mijn fiets is er voor gemaakt:) Het gebied is ook erg populair bij vogelaars, een Zweed vertelt mij dat hij hier al sinds ’76 komt.

Een paar mijl voor de brug over de Susitna river is er een Air Taxi Service met een kleine bar, gerund door een ouder echtpaar. De wand en plafond hangen vol met $1 biljetten. Dit is een gebruik dat stamt uit de periode van de mijnwerkers, die hier voor een snelle kop koffie langs kwamen.

Na mijn kop koffie kom ik tot de ontdekking dat ik mijn iPod kwijt ben. De eigenaar is zo aardig dat hij mij in de auto 10 mijl terug rijdt om te zoeken, helaas zonder resultaat. Ik besluit vervolgens om terug te fietsen en vind de iPod na 16 mijl langs de kant van de weg. Platgereden door waarschijnlijk een van de vele campers.

Om tien uur (het wordt nagenoeg niet donker in deze periode) ben ik terug bij de Air Taxi Service die zijn poorten inmiddels heeft gesloten. Even verder, vlak voor de Susitna river, staat een camper. Het blijkt Todd uit Fairbanks die hier is om op Grizzlies te jagen met zijn quad. Inwoners van Alaska mogen 1 Grizzly per jaar schieten, onder andere vanwege de overpopulatie. Ik mag mijn tent naast zijn camper opzetten.

‘s Ochtends krijg ik van hem King Salmon, gevangen en gerookt op de oevers van de Yukon river door de natives die ten noorden van Fairbanks leven. Het zijn dunne lange repen met een sterke smaak. Een kostbaar goedje van $30 per pond. Volgens Todd krijgen weinig blanken de kans om dit te proeven.

Met de zalm in mijn tassen vertrek ik en moet flink op de pedalen, want het gaat omhoog. Zo kom ik over de McLaren Summit, de op een na hoogste pas van Alaska (4000 ft). De vegetatie verandert langzamerhand in tundra. En ik kom in het Tangle Lakes district, een gebied waar veel prehistorisch materiaal is gevonden van samenlevingen.

Weinig campers op de weg vandaag, maar dit traject is erg scenic met de kronkelende weg langs de meren met de bergen en gletsjers op de achtergrond. Het terrein van de bald eagle, ik zie een jong exemplaar dat hooguit 2 jaar oud is. Aan het eind van de dag strijk ik neer in een lodge, doe mezelf te goed aan een lopend buffet en neem een kamer met douche. Heb veel aanspraak van een groep Amerikaanse vogelaars en krijg zelfs een biertje.

De laatste 20 mijl gaan de volgende dag over asfalt, in de regen. Rond het middaguur arriveer ik in Paxson, niet meer dan een oud tankstation met eetgelegenheid op de kruising met de Richardson Highway. Hier ga ik links richting Delta Junction, waar ik een Couchsurf adres heb voor twee nachten. Dit deel van de Richardson Hwy loopt stroomafwaarts langs de Delta river. Het weer is inmiddels opgeklaard en de omgeving is nog steeds erg scenic.

Langs de Richardson Hwy loopt ook de Alaska pipeline, die begint in Prudhoe Bay in het uiterste noorden en 800 mijl zuidelijk eindigt in Valdez, waar de olie wordt verscheept in tankers. Er zijn tientallen pompstations. De olie is een belangrijke inkomstenbron voor Alaska. Een van de uitdagingen van het project waren de breuklijnen die het continent doorkruizen. Het continent wordt met enige regelmaat getroffen door aardbevingen. Om dit op te vangen, rust de pijplijn op metalen bielzen, die ten opzichte van elkaar kunnen bewegen. Tevens zijn er bewust bochten aangebracht.

Voor Delta Junction overnacht ik een nacht op een state campground, waar ik leuk contact heb met de hosts Tom en Jane. Ik krijg chocoladekoekjes en wordt de volgende dag zelfs uitgenodigd voor het ontbijt met pancakes. Ze komen uit de Lower 48 en zijn fanatieke hikers. Krijg zelfs nog extra koekjes mee voor onderweg. Voldaan stap ik op mijn fiets naar Delta Junction.

Next Post

Previous Post

2 Comments

  1. Annet Haveman 25 June 2011

    Hoi Wim,

    Lees met grote interesse je verslag! In 2006 waren wij in Alaska echter zuidelijker (o.a. Anchorage, Valdez) Door de foto’s en je verslag wordt het idee om nog een keer terug te gaan alleen maar sterker. Heel veel succes nog en grote klasse!

    Groeten,
    Annet Haveman

  2. http://dream-analysis.org 19 March 2012

    Hello there, I discovered your site via Google even as searching for a comparable topic, your website got here up, it appears to be like good. I’ve bookmarked it in my google bookmarks.

Leave a Reply to http://dream-analysis.org Cancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén