Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Life is good!

Van verschillende kanten kreeg ik te horen dat men erg geniet van mijn verhalen, maar ook eens wilde horen hoe het nu eigenlijk met mij gaat. Tussen de regels door zal bij menig lezer de indruk ontstaan dat ik het erg naar mijn zin heb en dat klopt. Dat dit weinig expliciet naar voren komt in mijn blogs zal de aard van het beestje zijn:)

Na bijna vier maanden is het natuurlijk wel eens goed om een tussenbalans op te maken. Of de werkelijkheid overeenkomt met de ideeen en verwachtingen die ik vantevoren had. Het was voornamelijk een grote nieuwsgierigheid die mij naar dit deel van de wereld bracht, gecombineerd met een verlangen naar een lange periode van ‘niets moeten’. Nieuwsgierig naar de natuur, bevolking en cultuur. De natuur bepaalt voor een belangrijk deel mijn route. Onderweg probeer ik zoveel mogelijk op te pikken van alles wat ik zie of juist niet zie.

Voor aanvang wist ik dat ik redelijk ambitieus was met het aantal kilometers in Noord Amerika, met name de Verenigde Staten. En moet ik er zo nu en dan voor waken dat het geen ‘moeten’ wordt. Want het gevoel van ‘niets moet’ is een belangrijke randvoorwaarde van de hele onderneming. Het is tevens de stemming waarbij ik opensta voor onverwachte en spontane gebeurtenissen, vaak de mooiste momenten. Het draagt bij aan het motto ‘Het Grote Genieten’ dat een wijze fietsvriend mij eens voorhield:)

Tot nu toe zit alles mee, ik heb geen grote tegenslagen gehad. Mentaal en fysiek voel ik me goed, het materiaal is in orde en houdt het goed, het weer werkt voortreffelijk mee, de planning lijkt haalbaar en ik slaap prima. Bij de eerste nachtvorst had ik het zelfs nog erg warm in mijn donzen slaapzak.

Er zijn een paar momenten geweest dat ik me weer even op moest laden om verder te gaan. Dat was het geval wanneer ik het gevoel had dat ik iets afsloot, zoals de weken samen met Marco en Annelies en na de twee weken op Vancouver Island (blog volgt nog). Het is een moment waarop ik opnieuw concrete plannen moet maken voor de komende weken. Maar als de plannen eenmaal vorm krijgen, zit ik weer in de ‘mood’.

De afgelopen dagen heb ik bijvoorbeeld erg genoten van de 150 kilometer lange weg door Big Hole Valley, een enorme uitgestrekte lege vlakte op 2000 meter hoogte, omringd door de Rocky Mountains. In Wisdom, een van de weinige plaatsjes met zijn 98 inwoners, raakte ik in het café aan de praat met een paar cowboys, een voormalig deelnemer aan de OS en tevens telg uit een familie van grootgrondbezitters en zijn ‘native’ vrouw. Een bijzondere en te korte ontmoeting waarbij ik interessante verhalen hoorde over het leven in deze omgeving.

Het feit dat ik alleen reis, wat me tot nu toe goed bevalt, maakt dat ik sneller contact maak met andere mensen. In veel gevallen is het een kort “Where are you from and where are you going to?” praatje. Maar in sommige gevallen levert het een interessant gesprek op en wordt ik vaak aangenaam verrast door de verhalen en de hartelijkheid van de mensen. Hetzelfde geldt voor de Warmshowers community, waar het telkens weer bijzonder is om in een vreemd huis te zijn waar je je eigen gang kunt gaan. “Hier is je slaapkamer, daar de keuken en koelkast, de badkamer en de wasmachine. Biertje?”. Of soms “Eet je mee?”. Altijd leuke ontmoetingen met totaal verschillende mensen die voor blijvende herinneringen zorgen.

Natuurlijk denk ik regelmatig aan het vertrouwde Nederland en verlang ik er naar om weer eens ‘gewoon’ bij familie aan tafel te zitten, met vrienden wat te drinken of weer eens een rondje hard te lopen. Maar ik heb geen last van heimwee. Zo nu en dan laat ik mijn gedachten gaan over wat ik zou willen doen na terugkomst, alle goede ideeen sla ik op:)

Onder het mom ‘niets moet’ heb ik vanochtend tijdens het ontbijt spontaan besloten, terwijl ik alles behalve de tent al had ingepakt, nog een dag in Dillon te blijven om aan deze blog te werken. Hoewel het bloggen en de bijbehorende dagelijkse notities relatief veel tijd kosten, vind ik het leuk om te doen. Het is voor mezelf ook een stukje reflectie. De reacties waardeer ik erg! Online reageren is voor mij lastig, maar ik krijg alles per mail binnen en probeer zoveel mogelijk per mail te antwoorden.

Al met al kan ik dus zeggen: “Life is good!”. :)

Next Post

Previous Post

10 Comments

  1. vic 25 September 2011

    ..nou..das weer een geruststelling: life is good and keep on biking!.

  2. David & Judy Richards 26 September 2011

    HI Vim,
    David and I met you at Logan Pass, in Glacier NP….We enjoyed talking with you. We live in Washington State and were vacationing in the Canadian Rockies for 13 days. We wish you lots of luck on your travels, enjoy many experiences and beauty of our country. It was great meeting you. Good luck!!!

    David & Judy

  3. Joaquin 2 October 2011

    Hi Wim,
    We met in Vancouver Island in the boat trip from port alberni to ucluelet a month ago… It was really nice meeting you and having an interesting chat with you. I wish you all the best… Keep travelling and writing such a wonderful blog… very inspiring…. indeed..

    Take care…

  4. Emiel,Yvonne, Lisa en Niels 3 October 2011

    Mooi verhaal! Rondje hardlopen in Stadshagen is inderdaad best leuk…..Geniet nog maar veel daar! Life is good, zeker weten!
    Groeten van ons.

  5. Darchibald 6 October 2011

    Wim, over 2 weken markt in Zuidlaren… Kom je niet voor over zeker?

  6. jane 8 October 2011

    Hi Wim,
    Met you at Donnelly Creek, AK. Have been enjoying reading about your travels. You are so right…Life is definitely Good!
    Keep on having fun!

  7. Anton 9 October 2011

    Al je verhalen worden gelezen hoor :-) Maar idd ook fijn om te horen dat je het zelf ook naar je zin hebt.

  8. René, Charon, Lynn en Mila 9 October 2011

    He Wimper!

    Fijn dat je zo geniet daar! En dat Nederland, dat komt later wel weer. Tijd genoeg daarvoor. Geniet vooral in het hier en nu!

  9. Marchje en Geert Tinus 9 October 2011

    Lieve Wim, ik zal even in de pen klimmen om jou een briefje te schrijven. Het gaat redelijk goed met de oudjes.De ene dag beter dan de ander. Maar wij zijn veel uitgeweest en dan moeten wij even weer rustig aan.
    Wij hebben je verhaal gelezen en de foto’s gezien.Mooi hoor!!
    Heel veel liefs en een dikke knuffel van opa en oma doeiiii!

  10. Janina 9 October 2011

    Fijn om op een regenachtige (en koude) zondagmiddag even weer wat mooie verhalen van jou te lezen !!

Leave a Reply to René, Charon, Lynn en Mila Cancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén