Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Northern Tier

Vanuit Vancouver wilde ik met de Greyhound bus terug naar Calgary om vervolgens via Waterton en Glacier NP af te zakken naar de VS. Met de fiets in de bus blijkt een enorm gedoe en een treinverbinding tussen Vancouver en Calgary is er tot mijn verbazing niet. Daarom besluit ik om vanuit Vancouver de grens met de VS over te steken en via de Northern Tier route naar Glacier NP te fietsen.

De Northern Tier is één van de ruim twintig lange afstand fietsroutes door de VS. Populaire routes zijn de TransAmerica en de Pacific Coast. De Adventure Cycling Association brengt gidsen uit voor al deze routes. Ik slaag er niet in om de gidsen in Vancouver te vinden en daarom gebruik in een rustdag om de routes, die ik van de website heb gedownload, te optimaliseren zodat ik met de gps kan rijden.

Op 1 september neem ik voor de tweede keer afscheid van Mary, mijn WarmShowers host in Vancouver. Het is mijn laatste dag in Canada en mijn eerste dag in de ‘lower 48’. Door de voorsteden van Vancouver en fruitteeltgebied fiets ik naar de grens, waar ik een lange rij wachtende auto’s passeer. In het kantoor van de Custom and Border Protection (CBP) voeg ik me in de rij wachtenden.

Ik wordt onthaald op de inmiddels bekende barse toon: “NEXT” en daarna “Where are you going to and why?”. Voordat ik antwoord kan geven vraagt hij op een nog barsere toon waar het vertrekbewijs I-94 in mijn paspoort is gebleven. Nu is het mijn beurt om bars te worden en leg hem uit dat dit bewijs, na aandringen van mijn kant, door zijn Canadese collega’s in Yukon is verwijderd. Ik vond het al vreemd dat ik aan moest dringen, maar zowel de CBP in Anchorage als de CBP op de grens met Canada lieten er geen twijfel over bestaan dat de Canadese collega’s het bewijs moesten verwijderen en opsturen naar de VS. Het stond zelfs vermeld op het vertrekbewijs zelf. Nu vertelt de beste man dat dit alleen geldt als je per vliegtuig of boot het land verlaat… Met een fikse boete van wel zes hele dollars verlaat ik ontstemd het pand. Prutsers!

Van een dichtbevolkt deel in Canada fiets ik een dunbevolkt deel van de staat Washington binnen. Ik ben weer in het land van de mijlen, feet, Fahrenheit en pounds. De eerste nacht verblijf ik op een State campground aan de nogal frisse westkust. Ik maak me enigszins zorgen of ik door deze extra 600 mijl (1000 kilometer) straks niet overal te laat in het seizoen ben met dito weersomstandigheden.

De volgende dag begeef ik me oostwaarts over highway 20, die ik tot Glacier NP zal volgen. Het is een relatief rustige weg met behoorlijke afstanden tussen de kleine plaatsjes met veelzeggende namen als Concrete, Newport, Tiger, Republic, Eureka en Whitefish. In sommige gevallen is er alleen een tankstation annex foodmart met voornamelijk een ruim assortiment snoep, snacks en frisdrank. Koffie is er verkrijgbaar in 12, 16 en 20 oz (35, 47 en 60 cl), vaak met een gratis refill.

De staat Washington verrast me in aangename zin, terwijl ik de grote trekpleisters Olympic en Mt Rainier NP niet eens zal zien. Veel bos, bergen en water, gecombineerd met heerlijk weer, maakt het tot een populair vakantieoord. Ik fiets door Cascades NP en Okanogan National Forrest. Er zitten een aantal heuse bergetappes tussen, met de klimmen naar ruim boven de 5000 feet over de Washington, Rainy en Shermann pas. De temperaturen lopen op naarmate ik verder oostwaarts ga, op een gegeven moment geeft mijn fietscomputer 100 Fahrenheit aan (38 Celcius).

Ik ontmoet veel fietsers die uit de tegenovergestelde richting komen. De meeste zijn in Boston aan de oostkust aan de Northern Tier begonnen. We stoppen altijd voor een praatje en wisselen nuttige informatie uit.

De goedkoopste campground op de route is 4 dollar, een parkje met toiletgebouw en douche in het centrum van een klein stadje. In Colville en Republic kampeer ik op de fairgrounds waar veemarkten worden gehouden. In Mazana vind ik mijn sokken en handdoek de volgende ochtend met gaten terug, zelfs die zijn niet veilig. Langs de Pend Oreille river kampeer ik ‘wild’ onder de houten luifel van een caravan op een privé kampeerterrein omdat een zwarte beer aan het einde van de dag de weg tot de geplande campground verspert. Op een mini schiereiland in het Koocanusa stuwmeer, op de grens met Canada, slaap ik onder de sterren. Een aantal keer beland ik op een camping met weinig faciliteiten, reden voor een verkoelende duik in een meer of creek. Ik moet even wennen aan het feit dat het al weer vroeger donker wordt, nu al om half negen.

Ook ontmoet ik weer veel aardige niet fietsers. Rick en Kathy uit Canada die me ‘s avonds uitnodigen voor een biertje bij het kampvuur en de volgende ochtend voor het ontbijt met bacon and eggs. Rob en Cle nodigen me uit voor het avondeten en stoppen me bij het afscheid een bijbel toe. In Grand Fork raak ik aan de praat met Thijmen, een flink getatoueerde kleine man op een Harley Davidson, die een aardig woordje Nederlands blijkt te spreken en me een stevige ‘hug’ geeft als we afscheid nemen. Bijzonder was de ontmoeting met de stiefmoeder van Jack Black (een beroemde acteur en komiek), die in het Visitor Information Center in Tonasket werkt. Al deze mensen krijgen een eervolle vermelding op mijn ‘map of nice people’; ik maak aantekeningen op al mijn kaarten zodat ik weet wie ik waar heb ontmoet.

Ik verlaat de staat Washington en fiets in twee dagen door Idaho naar Montana waar ik weer in de Mountain Time Zone kom. In Montana ligt Glacier NP waar ik de ‘Going to the Sun’ highway wil fietsen. Het wordt een retourtje over het gedeelte waar de Rocky Mountains op zijn smalst zijn, want ik wil aan de westkant verder naar het zuiden. Het park sluit op 18 september en ik ben net op tijd, alleen de campgrounds aan de rand van het park zijn nog open. Ik breng de eerste nacht door in Apgar waar ze speciale hiker/biker sites hebben voor 5 dollar. ‘s Nachts is het onder het vriespunt en ‘s ochtends bij het ontbijt zo’n 5 graden. Normaal gesproken geen haar op mijn hoofd die er dan aan denkt om buiten te ontbijten, maar lekker warm ingepakt is het goed uit te houden.

De weg door Glacier NP is fantastisch mooi. Helaas is de verwachting dat alle gletsjes in 2030 verdwenen zijn. Het is er druk want er zijn veel mensen die nog een bezoekje met de auto brengen voordat het park sluit. Op vier plekken is er oponthoud door wegwerkzaamheden. Vlak voor de pas (tevens Continental Divide) begint het licht te regenen en wordt het fris. In de afdaling naar St. Mary schiet Mike me aan, een motorrijder met wie ik heb gekletst in de rij voor wegwerkzaamheden. Hij nodigt me uit om langs te komen in Salt Lake City als ik in de buurt ben. St. Mary aan de andere kant van het park ligt hoger dan Apgar waardoor ik de volgende dag minder hoef te klimmen. Van een wegwerker hoor ik dat de eerste sneeuw al is gevallen in West Yellowstone waar ik over twee weken hoop te zijn.

Periode: 1 t/m 16 september 2011
Foto’s: USA – Northern Tier

Next Post

Previous Post

5 Comments

  1. Vasilis 21 October 2011

    Ik heb weer genoten van jouw verhaal en de mooie foto’s. Je hebt Glacier NP op mijn wenslijst gezet (…en dat gaat me weer geld kosten). Veel plezier in Yellow Stone!

  2. Yvonne 21 October 2011

    Ook namens mij weer bedankt Wim. Ik hoop dat het met de planning en het weer goed gaat!

    En ik zie dat we volgend jaar weer naar de USA gaan! Leuk! :-)

  3. ReneHi 22 October 2011

    Mooi verhaal, maar je bent al een mooi stukje onderweg. Ook leuk dat je familie van Jack Black bent tegengekomen. Eén van mijn favoriete anti-helden. Tenacious D lachen was die film met Kyle Glass en onlangs nog Gullivers Travel nog bekeken met Jack Black. Groetjes

  4. Darchibald 23 October 2011

    Blijft leuk om je belevenissen te volgen en te lezen hoe jij je blijft vermaken ‘overthere’.
    Groet, Darchibald

    (trouwens de markt is gewoon doorgegaan, ook zonder jou).
    GO WIM GO!

  5. Janke Greving 26 October 2011

    Prachtig om jou verhalen te lezen!
    Succes verder met je grote tocht.Wat een moed .

Leave a Reply to Vasilis Cancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén