Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Yellowstone NP

Na het verlaten van Glacier National park zet ik koers naar Yellowstone NP, zo’n 900 kilometer naar het zuiden. Over de Great Parks North fietsroute naar Missoula en daarna verder over een deel van de Trans America naar West Yellowstone.

Het eerste stuk gaat over de ‘shoulder’ van een drukke highway. Hier ligt altijd veel troep en het duurt dan ook niet lang voordat mijn derde lekke band sinds het begin van mijn trip een feit is. Er is regen voorspeld voor de komende dagen met temperaturen die aan de frisse kant zijn. Sinds ik weer in de ‘Rockies’ ben, lijkt er een eind te komen aan een periode van twee droge en warme maanden. Maar ik heb geluk en fiets in drie dagen tussen de buien door naar Missoula.

In Missoula verblijf ik twee nachten bij Brent, één van de vele WarmShowers adressen in het relaxte en populaire universiteitsstadje. Ik deel de erker van het mooie huis in Victoriaanse stijl met Lukas, een fietser uit Zwitserland. Brent huurt er een kamer en heeft de beschikking over een repetitieruimte waar hij elke ochtend vanaf half negen achter de piano is te vinden.

Op de ochtend dat ik Missoula verlaat, breng ik een tweede bezoek aan het kantoor van de Adventure Cycling Association. Bij mijn eerste bezoek met Lukas heb ik kaarten gekocht voor het vervolg van mijn trip door de VS. Nu ben ik er met mijn volledige uitrusting voor het ritueel dat iedere fietser hier ondergaat. Na het invullen van een formulier met vragen over de fietser en zijn trip, wordt er een foto gemaakt door Greg. Hij is één van de oprichters en de eerste die in de jaren ’70 de Pan American Highway heeft gefietst. Tenslotte wordt de fiets met bepakking gewogen en vergeleken met het geschatte gewicht op het formulier. Het totaalgewicht van mijn uitrusting komt op 57 kilo, ruim onder het record van 79 kilo.

Door de Bitterroot Valley, ooit een prehistorisch meer gevormd door de gletsjers vanuit Canada, ga ik verder naar het zuiden. Via de Chief Joseph pas en – wederom – Continental Divide beland ik in de Big Hole Valley, een enorme hoogvlakte omringd door de bergketens van de Rocky Mountains. Ik passeer een National Monument ter nagedachtenis aan de moedige strijd die de Nez Pierce indianen hier eind 19e eeuw hebben geleverd met het leger, maar uiteindelijk geen schijn van kans hadden. Een periode waarin veel stammen op de vlucht waren voor de blanken die het land voor zichzelf opeisten.

De Big Hole Valley ligt op zo’n 2000 meter hoogte en kent ideale omstandigheden voor het gras dat hier groeit. Het is dan ook niet voor niets dat dit het terrein is van de Angus runderen, beroemd om hun malse steaks. Daarnaast wordt het gebied ook wel de hooischuur van Amerika genoemd, hooi dat op grote schaal wordt geëxporteerd. Er is een grootgrondbezitter met 1 miljoen acres (400 duizend hectare), 10% van Nederland! Dit alles krijg ik te horen van Eric, die ik ontmoet in een bar in Wisdom. Hij vertelt ook dat het hier in de winter 40 graden kan vriezen. De Angus runderen trotseren deze kou door met zijn allen dicht tegen elkaar aan te kruipen. Hierbij hanteren ze een roulatiesysteem zodat elk rund even in het midden mag. Zo vormt zich een dampende kudde in het winterlandschap.

Volgens mijn kaart telt Wisdom 104 inwoners, maar dit blijkt niet meer te kloppen. Volgens de dame achter de bar zijn het er momenteel 98, maar er is iemand in blijde verwachting waardoor het inwoneraantal voor het einde van het jaar op 99 komt. Het vriest als ik om tien uur naar de camping loop, waar ik de enige gast ben. Het is kraakhelder en ik geniet van de sterrenhemel zonder enige vorm van lichtvervuiling.

Als ik de volgende ochtend om half tien op de fiets stap, schijnt er alweer een heerlijk zonnetje. Ik verlaat de vallei over de Big Hole pas, gevolgd door een heerlijke afdaling. De temperatuur loopt op tot boven de 35 graden en ik moet oppassen dat ik mijn neus niet weer voor de zoveelste keer verbrand. De chocopasta is bijna chocomelk bij deze temperaturen, terwijl er ‘s ochtends niets mee is te beginnen.

Na een rustdag in Dillon fiets ik langs de Beaverhead River en de gelijknamige Rock, een belangrijk herkenningspunt in vroegere tijden. Hier zie ik voor het eerst antelopes op de open vlakten. Er liggen echter ook veel stinkende kadavers in de berm, aangereden door auto’s. Via de oude – en toeristische – goudzoekersstadjes Nevada en Virginia kom ik in Ennis. De zoektocht naar goud heeft zijn sporen in het landschap achter gelaten. Creeks zijn machinaal op de kop gezet, met enorme bulten steen tot gevolg.

Op de dag dat ik vertrek uit Ennis naar West Yellowstone, heb ik de eerste 30 mijl een keiharde wind tegen. Ik probeer weinig op mijn fietscomputer te kijken, maar elke keer als ik kijk, ben ik nog geen mijl verder. Gelukkig buigt de weg vlak voor Quake Lake naar het oosten en fiets ik nog 46 mijl langs Hebgen Lake naar West Yellowstone. De camping blijkt duurder dan de hostel en zo beland ik op een kamer met Frank uit Brussel.

Als een kind zo blij fiets ik de volgende dag Yellowstone NP binnen. Ik ben van plan om in vijf dagen door het park te fietsen en de weersvoorspellingen zijn goed. ‘s Nachts temperaturen rond het vriespunt en overdag oplopend tot zo’n 25 graden. Het is laat in het seizoen waardoor een aantal campgrounds al zijn gesloten en ik mijn route zorgvuldig heb moeten plannen. Het is bronstijd voor de elken en ik passeer een aantal meadows waar het aantal fotografen het aantal elken ruimschoots overtreft. Ik meng me tussen de enorme lenzen en schiet ook een paar mooie plaatjes.

Niet ver onder de oppervlakte van het park ligt een supervulkaan met een krater van 50 bij 70 kilometer, die op sommige plaatsen goed in het landschap is te zien. De activiteit onder het aardoppervlak heeft allerlei moois boven het aardoppervlak tot gevolg, zoals kleurrijke dampende hotsprings, geisers en kolkende modderpoelen.

Ik doorkruis het park door het midden van west naar oost waar de canyon alle verwachtingen overtreft. Daarna ga ik via een pas van 2700 meter richting het noordoosten van het park. Het is al laat en een paar mijl voor de campground verspert een kudde bizons mijn weg. Na een tweetal vruchteloze pogingen tot een lift, ga ik terug naar een rest area waar ik besluit om mijn tent op te zetten. Wildkamperen is streng verboden, maar nood breekt wet.

Terwijl ik macaroni met kaas eet, krijg ik bezoek van een nieuwsgierige coyote die verdwijnt als ik naar hem roep. Ondanks dat ik al mijn tas met etenswaar en alles met een geurtje in de restroom heb opgeborgen, heb ik een onrustige nacht. Ik hoor geluiden en zie een paar ogen oplichten in het donker als ik mijn hoofd buiten mijn tent steek. Geen idee met wie ik het genoegen heb en zonder enige aandrang breng ik een uurtje door in de restroom. Kruip daarna toch weer in mijn tent voor een paar uurtjes slaap. Bij het ochtendgloren ben ik vertrokken, voordat een park ranger mij in het vizier krijgt.

Via Mammoth Springs met de fascinerende hotsprings die terrasvormige structuren in het zandkalksteen hebben gevormd, fiets ik na een zonnige rustdag weer naar mijn eerste campground in Madison. Onderweg bij het Norris Geyser Bassin tref ik Devin uit San Diego. Hij is ook onderweg van Alaska naar Zuid Amerika. Afgelopen nacht heeft hij een fikse boete van 125 dollar gekregen voor wildkamperen. Sinds Alaska heeft hij nog geen enkele campground aangedaan, dus dat kan wel uit:) Devin is één van de fietsers die met een dagbudget van 10 dollar probeert rond te komen. Maar vandaag laat hij zich toch verleiden tot een nacht op Madison campground à 6 dollar. Hier treffen we nog twee andere fietsers, Ross en Dan, die op de terugweg zijn naar de westkust nadat ze eerst naar de oostkust zijn gefietst.

Via de zuidwestelijke route verlaat ik met een tweetal detours park. Dit is het drukst bezochte deel met onder andere de geiser ‘Old Faithfull’. Deze geiser spuwt elke 90 minuten (+/- 10 minuten) een enorme hoeveelheid water de lucht in. Hier kom ik Devin weer tegen, evenals twee andere stellen op de fiets. Voordat we het park uitrijden, passeren we nog drie keer de Continental Divide. Bij de laatste moet Devin plassen en ik wijs hem erop dat hij kan kiezen tussen de Atlantic en de Pacific Ocean. Hier sluiten ook Ross en Dan aan en met zijn vieren rijden we verder. Het wordt nog gezelliger want even verder bij Lewis Lake ontmoeten we Aart en Gerrit uit Amsterdam. Aart ‘doet’ ook PamAm en Gerrit vergezelt hem door de VS. Gerrit en ik delen een plaats op de campground aan Lewis Lake, terwijl de rest gaat wildkamperen.

Gerrit blijkt zeer aangenaam gezelschap en samen fietsen we de volgende dag verder. Langs de majesteuze bergketen in Grand Teton NP, dat aan Yellowstone NP grenst, fietsen we naar Jackson. De herfstkleuren in het park zijn fantastisch met het goudgeel van de aspen. De campground in Jackson blijkt helaas niet meer te bestaan, waardoor we in een motel belanden. Wat een luxe na vijf dagen zonder douche (nou ja, eentje dan) en wifi!

Periode: 17 september t/m 3 oktober 2011
Foto’s: USA – Yellowstone NP

Next Post

Previous Post

12 Comments

  1. Mariel 30 October 2011

    He grote boef…

    Pas maar goed op jezelf, ogen buiten de tent, wild kamperen…..zie je graag heelhuids weer terug in Zwolle. Heerlijk om te lezen dat je geniet en wat je allemaal meemaakt….mooie tocht verder and take care !

    Groetjes uit Zwolle,
    Marcel & Mariel, Jesse & Naud

  2. Michel 31 October 2011

    Hey Wim,

    Wat een mooi verhaal weer, ik lees ze elke keer met heel veel plezier. Wel spannend zo in je eentje kamperen in the middle of nowhere. Zo te lezen beleef je echt een geweldige tijd.

    Groeten,
    Michel

  3. Yvonne 31 October 2011

    Het was weer een feest Wim!

    Bij mij begint ook een routine te ontstaan omtrent jouw reis: meestal krijg ik je verhaal in de ochtend in mijn mailbox. Dan wil ik natuurlijk direct kijken, maar dat mag dan nog niet van mezelf. Eerst moet ik tot de lunch met mijn studie bezig zijn en pas daarna mag ik kijken. Als beloning. :-)

  4. Bert ten Oever 31 October 2011

    Hoi Wim,
    Sinds kort volg ik je op je fantastische tocht door Amerika. Wat een avontuur! Sinds vorig jaar heb ik zelf een aarzelend begin gemaakt met een tocht naar de Middellandse Zee, maar jouw verhalen maken me enthousiast voor Amerika.
    “Hou je taai”!
    Bert ten Oever

  5. Vasilis 31 October 2011

    Mooi verhaal, mooie foto’s. Fijn om zo de week te beginnen. Keep the good stuff coming. We blijven je met onverminderde belangstelling volgen. Veilige reis verder.

  6. René, Charon, Lynn en Mila 1 November 2011

    Oei wat klinkt dat allemaal spannend…ogen buiten de tent?!?!
    Je beschrijft het geweldig Wim. Ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal. Een prachtige en veilige reis toegewenst!

  7. Karen,Richard,Iris en Jorn 2 November 2011

    Hoi Wim,

    Mooie verhalen en super foto’s.
    We kijken al weer uit naar het volgende verhaal.
    Groeten uit Tynaarlo

  8. Darchibald 5 November 2011

    Zeg Wim, vraag ik mij dan weer af, nog ogen ín de tent gezien dan?

  9. Jos Jonker 9 November 2011

    He Wim,
    Ik hoorde gisteren van je avondtuur. Geweldig plan! Ik zal vanaf nu ook de site aan volgen. Je bent al een tijd bezig kan ik zien. Heel veel plezier en goed uit kijken met oversteken he.
    Groet, Jos

  10. Harold 17 November 2011

    En wederom een mooie update van je trip.
    Awesome zouden de yanks zeggen !

  11. Bob Callihan 25 November 2011

    Hello, Wim,
    Cle and I have not forgotten our meeting at Bull Lake in Montana, just before your entry into Glacier. We watch your travel with interest, and pray for your health and safety.
    We know you are enjoying your trip!

    !Best regards!

  12. Marchje en Geert Tinus 26 November 2011

    Wij zijn druk bezig jou in te halen in Amerika. Wij zijn nu in Bryce en over ruim een week in San Francisco. Jij bent daar al als wij eraan komen. Als wij zien wat wij per auto afleggen dan hebben wij respect voor jou dat je ditzelfde op de fiets doet. Wat een gigantische afstanden, maar ook de hoogte verschillen zijn niet gering. Veel succes met de tocht met Wiechert en tot ziens op 5 december in San Francisco.

    Liefs Mam, Pap en Janina.

Leave a Reply to Darchibald Cancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén