Wimsalabim

Avonturen op de fiets

San Francisco

In San Francisco ontmoet ik pa, ma en zus. Ze toeren al bijna drie weken door het zuidwesten. We zijn elkaar nog niet tegen gekomen. Om dit niet aan het toeval over te laten, hebben we voor de vierde week een appartement gehuurd in Oakland. Aan de oostkant van de baai, San Francisco ligt aan de andere kant.

Ik ben eerder in San Francisco en gebruik de vijf dagen om me voor te bereiden op de rest van de trip. Ik ga op zoek naar nieuwe banden, landkaarten, schoenen, afritsbroek, netbook en veel kleine spullen. Drie dagen lang doorkruis ik de stad. De banden, kaarten en netbook die ik op het oog heb, moeten worden besteld. Twee dagen gebruik ik om te bloggen en andere dingen die op mijn lijstje staan.

Een van die andere dingen is het boeken van een vlucht naar Cuba vanuit het zuiden van Baja California in Mexico. Een ander stel op de fiets bracht mij op dit idee. De verwachting is dat er veel gaat veranderen in Cuba zodra Fidel zijn laatste adem uitblaast. Een goede reden voor een kleine wijziging in de oorspronkelijke plannen. De vlucht terug gaat naar Cancún in Mexico. Hier heb ik met Bas afgesproken.

Zaterdag ga ik een hapje eten met Chris en Lukas. Twee fietsende Zwitsers die ik onderweg heb ontmoet, maar elkaar nog niet kennen. In de wijk Mission vinden we Colombiaans restaurant. Lukas neemt de zaken waar in het garagebedrijf van een vriend die een paar weken op vakantie is. Chris is een paar dagen eerder dan mij aangekomen en verblijft in een hostel met de naam Amsterdam. Na het eten bezoeken we een standup comedian act. Een vriend van Chris is vanavond één van de artiesten en de wijn is gratis. Normaal gesproken houd ik niet erg van standup. Maar het gezelschap op het podium heeft talent. En weet het publiek in de kleine ruimte uitstekend te vermaken. Pure standup, superknap!

Maandagochtend verlaat ik mijn motel in San Bruno. Vaste prik voor alle fietsers is het oversteken van de Golden Gate. Met de volbepakte fiets stap ik in de BART (metro) naar de Ferry Building. Hier neem ik de ferry naar Sausalito en kom zo aan de noordkant van de Golden Gate. De beroemde brug staat al een aantal jaren in de steigers. Een ingrijpende aanpassing die de brug moet beschermen tegen aardbevingen in de toekomst. Onder de stad loopt de Andreas breuk, twee tektonische platen die de stad regelmatig doen schudden.

Over de brug en via de toeristische Fischerman’s Warf fiets ik terug naar de Ferry Building. Waar ik opnieuw een ferry neem. Nu naar Oakland. Naar het appartement met uitzicht op San Francisco. De laatste 200 meter is met een stijgingspercentage van meer dan 20% de steilste klim van mijn hele trip. De familie stond al op de uitkijk. Na 6 maanden weer herenigd. Een hele week lang. Dat is lang geleden. Een goed weerzien op Sinterklaasavond. Zelfs Sint en Piet weten ons in San Francisco te vinden. Alsof we thuis zijn.

Ouders en zus willen de volgende dag over de Golden Gate wandelen. Daar ben ik al geweest en maak van de gelegenheid gebruik om op de uitnodiging van Arjen in te gaan. Gisteren ontmoet in de supermarkt. Nederlander van oorsprong, maar woont en werkt al geruime tijd in de Bay area. We drinken een kop koffie en ik krijg een rondleiding door het oude kantoor van Pacific Gas & Electricity. Gekortwiekt door de kapper van Arjen en met de bestelde banden neem ik de metro terug.

Woensdag stappen we in de huurbolide met 4 liter motor voor de 49 mile drive door San Francisco. En krijgen zo een aardige indruk van de stad. Op de weg terug belanden we in de avondspits. ‘s Avonds komen de speelkaarten op tafel. Jokeren. Dat is ook lang geleden.

Alcatraz staat voor donderdag op de planning. Ver van te voren gereserveerd zoals aanbevolen. Dit bleek achteraf niet nodig, want echt druk was het niet. We zijn net op tijd door de staart van de ochtendspits. Alcatraz is een legendarische gevangenis waar roemruchte figuren als Al Capone en de Birdman onderdak vonden. De audiotour geeft een goed beeld van alles wat zich hier heeft afgespeeld. Een van de voormalige gedetineerden is aanwezig om zijn boek te signeren.

Op de weg terug neem ik met mijn achterwiel de metro. Één van de drie Rohloff dealers in de Verenigde Staten is in Berkeley. Hier laat ik het achtertandwiel omdraaien. Daarna weer in de metro en vervolgens nog een stukje met de bus. De verkeerde bus. Achteraf bleek ik niet ver van huis, maar de buschauffeur stuurde me ook nog eens de verkeerde kant uit. De wijk is een mengelmoes van keurige en verwaarloosde woningen. Sommige met tralies voor de ramen. Ik ben getuige van een autokraak in voorbereiding. Na een wandeling van bijna een uur komen het achterwiel en ik weer op bekend terrein.

Na 12.500 kilomoeter krijgt de fiets een grote beurt. Nieuwe banden, ketting, remblokken en verse olie. Ik verbaas me over het feit dat zowel de ketting als remblokken het zolang hebben volgehouden. Alleen het achterlicht heeft het begeven, maar dat is een bekend probleem in het achterspatbord.

Muir Woods National Monument schijnt de moeite waard te zijn. Een spookjesachtig bos met reusachtige sequoia’s. We stippelen een korte hike uit. Kort, maar pittig. Vanaf de rivier gaat het flink omhoog. We stoppen een paar keer om uit te hijgen. Vlak voor zonsondergang zijn we terug bij de auto. Eenmaal thuis ontdekken we dat pa een poema op de gevoelige plaat heeft vastgelegd. Erg bijzonder!

Een bezoek aan downtown San Francisco staat voor zaterdag op het programma. De ‘verplichte’ toeristische kost zoals de painted ladies, Fisherman’s Warf, Lombard Street en de cable car. De volle cable car rijdt een paar keer aan onze neus voorbij. En de rij bij het keerpunt doet ons besluiten om een taxi te nemen. De beste man is drie dagen geleden voor zich zelf begonnen. Heftig toeterend wurmt hij zich door het drukke verkeer. Er zijn opvallend veel aangeschoten kerstmannen en -vrouwen op straat. Het blijkt een jaarlijks terugkerend evenement op Columbus Avenue.

De bestelde landkaarten zijn op de valreep binnen. Een kilo extra bagage en 160 dollar lichter verlaat ik de boekhandel. Op Market Street bemachtigen we een plaatsje op de cable car. Pa en ma op de bank, Janina en ik hangen aan de zijkant. In de Italiaanse wijk vinden we een dito restaurant, waar we ons het eten goed laten smaken.

Zondag zijn we moe en houden we een luie dag. We skypen met de familie Scheper in Zuidlaren waar opa en oma op bezoek zijn. Zo ver weg en toch zo dichtbij. De rest van de dag vullen we met luieren en Yathzee. En we pakken onze tassen, want de week zit er al weer op!

Periode : woensdag 30 november t/m zondag 11 december 2011
Foto’s : USA – San Francisco

Next Post

Previous Post

5 Comments

  1. Harold 28 January 2012

    Blijft geweldig om je avonturen te lezen, Wim.
    Keep up the good work !

  2. Bert ten Oever 29 January 2012

    Wat weer een mooi verhaal. Plezier op Cuba en wanneer fiets je weer verder?

  3. Mike, Kathy and Cooper 29 January 2012

    We continue to enjoy your journey. Stay safe and may the wind be at your back!!!

  4. Darchibald 30 January 2012

    Hij blijft maar door gaan hè? Mijn bewondering groeit met de week. Go Wim go!

  5. Bert Lampe 3 February 2012

    Weer een super verhaal Wim, sluit mij bij Darchibald aan dit x… gebeurt niet al te vaak:)

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén