Wimsalabim

Avonturen op de fiets

La Palma

In Santa Cruz hebben we een klein maar modern appartement voor vier nachten. We vinden geen fietswinkel die de voorrem van Krista haar fiets kan repareren. We slagen er gelukkig in een fiets te huren. Alleen de achtertassen kunnen mee, maar dat is geen probleem. Met een gerust hart maken we fiets- en wandelplannen voor ons verblijf op La Palma. We besluiten het eiland rond te fietsen, tegen de klok in. Het belooft mooi weer te worden, zelfs in het grillige noorden. Dat is doorgaans geen zekerheid.

Ik besluit tot een rondje op de fiets tijdens ons verblijf in de hoofdstad. Zonder de tassen. Er zijn twee beklimmingen op La Palma die ik graag wil fietsen, één daarvan is Cumbrecita. Het is fris en bewolkt. Over een rustige weg met korte haarspeldbochten fiets ik de stad uit. Op enig moment kom ik op de doorgaande weg naar Los Llanos die dwars over het eiland loopt. Het verkeer van oost naar west gaat door de oude tunnel, hier mag ik als fietser ook door. De weg terug gaat door de nieuwe lange tunnel en is verboden voor fietsers.

Santa Cruz

Bij het bezoekerscentrum van het Parque Nacional de la Caldera de Taburiente is de afslag naar Cumbrecita. Gezien het weer en de tunnel kwestie besluit ik geen toppoging te doen. Het is kouder en natter dan ik van tevoren had bedacht. Ik keer om en neem de afslag naar de populaire campsite El Pilar in zuidelijke richting. De weg stijgt nog 600 meter door het bos en is alleraardigst. Op het hoogste punt waar ook de campsite is, zit ik in de wolken en zie ik niets meer. De afdaling is steil, het wegdek en landschap zijn matig. Ik had me er iets anders van voorgesteld.

El Pilar

De stad stelt ons niet teleur, integendeel. Het centrum van Santa Cruz is een mooi authentiek geheel en heeft een allure die ons aanspreekt. En je kunt er rustig rondbanjeren zonder dat je het gevoel hebt in een stad te zijn. Met uitzondering van de supermarkten, zijn de winkels op de eilanden vaak maar beperkt open. Meestal van tien tot één en van vier tot zeven. De openingstijden van restaurants verschillen sterk, sommige sluiten om zes uur en andere gaan pas vanaf acht uur open.

Maar ook in Santa Cruz hebben we het op een gegeven moment gezien en is het tijd om op de fiets te stappen. We halen de huurfiets op en laten de Idworx achter bij de Duitse eigenaar van de zaak met voornamelijk elektrische fietsen. Krista kampt nog met de maandelijkse migraine, die zich later dan verwacht aandiende. Fietsen gaat niet. We besluiten dat Krista met de taxi naar de geplande eindbestemming van de eerste fietsdag gaat. Zelf stap ik op de fiets voor de relatief korte etappe.

Vanwege de migraine van Krista nemen we in Los Sauces intrek in een pension in plaats van een nacht wildkamperen. Wandelen gaat de volgende dag gelukkig wel en we beginnen vol verwachting aan een route in Parque Natural Los Tilos. Ondanks de unieke verscheidenheid aan laurierbomen is de route door het dichtbeboste ravijn nogal eentonig vanwege gebrek aan mooie uitzichten. Voor de extra lus die wel erg mooi schijnt te zijn, hebben we onvoldoende tijd.

Parque Natural Los Tilos

We voelen er weinig voor om hetzelfde pad terug te lopen. Op onze topografische kaart zien we een interessant pad dat terug naar de doorgaande weg leidt. Als we het pad inslaan staat er een bord dat de route gesloten is. Recente reviews in Komoot vertellen ons dat je er gewoon langs kunt. We negeren het bord en klauteren naar boven. Het steile pad is duidelijk niet onderhouden, maar goed te doen. Na ruim een uur komen we op een smalle richel langs de wand hoog boven het ravijn. Hier genieten we in de zon van het spectaculaire uitzicht over het beboste ravijn beneden ons.

Zon boven het ravijn
Smalle richel

De betonnen richels blijken irrigatiekanalen die in een ver verleden zijn aangelegd voor de watervoorziening. In deze regio worden veel bananen geteeld en hiervoor is veel water nodig. De richel even verderop ziet er best wel spannend uit. En we hebben er echter langer over gedaan dan verwacht. We nemen het zekere voor het onzekere en gaan dezelfde weg terug.

Bananenteelt Los Sauces

Voor het donker zijn we terug en eten we meer dan uitstekend bij restaurant El Canal, een verwijzing naar de irrigatiekanalen. Ons desert met de naam bienmesabe is gemaakt met amandelen, die ook in het noorden geteeld worden. Een machtig gerecht, maar de variant van dit restaurant is om te smullen. De eveneens lokale wijn met een minerale smaak is van een druivensoort dat alleen op La Palma nog te vinden is. We hebben uitgebreid gegeten en betalen minder dan vijftig euro.

De migraine houdt helaas aan waardoor we onze plannen moeten bijstellen. We besluiten dat Krista met een taxi rechtstreeks naar Los Llanos gaat. Hier hadden we reeds een onderkomen voor drie nachten geboekt en Krista kan er een nacht eerder terecht. Zelf vervolg ik de noordelijke route op de fiets. Na Barlovento neem ik de wonderschone en rustige LP-109, een tip van de fietsverhuur. De ravijnen zijn imposant, de verlichting komt goed van pas in de tunnels. De hoogtemeters trap ik bijna ongemerkt weg. Krista laat weten dat ze goed is aangekomen en het verblijf helemaal de max is.

Eerste tunnel
LP-109
LP-109

Kort nadat ik weer op de hoofdweg zit, is de afslag naar de hoogste pas van het eiland op 2400 meter. Deze had ik eerder al uit mijn hoofd gezet. Snel bereken ik opnieuw mijn kansen. Het is teveel gedoe, ik zet het definitief uit mijn hoofd en trap door naar de camping bij Puntagorda. Op de weg ernaartoe zie ik de eerste amandelbomen in bloei, dit wordt elk jaar groots gevierd in februari. Ook zie ik veel wijngaarden, uit het noorden van La Palma komen bijzondere en goede wijnen. In lokale restaurants worden deze vaak aangeprezen.

Amandelbloesem
Wijngaard
Sinaasappelbomen

Camping La Rosa is mooi gelegen en heeft een eigen sterrenwacht waar ook lezingen worden gegeven. Op het hoogste punt van het eiland, bijna 2500 meter, bevindt zich de op één na grootste telescoop ter wereld. De omstandigheden op La Palma zijn namelijk erg gunstig, net als in de Atacama woestijn in Chili. Op het eiland is er de “wet op de luchtvervuiling”, zo is de straatverlichting voorzien van speciale lampen om de hoeveelheid licht zoveel mogelijk te beperken. Voor de bezoekers van het eiland zijn er goede mogelijkheden om door een telescoop naar de sterren te kijken.

Camping La Rosa
Sterrenwacht op 2500 meter

In Los Llanos tref ik Krista weer. We verblijven in El Porvenir, een bijzonder sfeervolle plek in het centrum. Zoals gepland gaan we twee dagen wandelen. Op zaterdag de Ruta los Volcanos vanaf het midden van het eiland naar het zuidelijkste punt. Deze gaat door een grotendeels zwart lavalandschap langs verschillende vulkanen. Mooie vergezichten en op enig moment zien we in de verte zowel Tenerife, La Gomera en El Hierro. Op zondag wandelen we een route door de Caldera de Taburiente naar Cascades de Colores, de kleurrijke waterval die bijna is opgedroogd. Helaas zijn een aantal routes in de gigantische krater gesloten vanwege recente aardverschuivingen, waardoor we dezelfde weg weer terug moeten.

Ruta Los Volcanos
Ruta Los Volcanos
Tenerife, La Gomera en El Hierro
Caldera de Taburiente
Caldera de Taburiente
Cascades de Colores

Op beide wandeldagen is het uitzonderlijk mooi weer. Als we de volgende dag op de fiets stappen voor de laatste etappe, is het bewolkt. Via Los Canarios in het zuiden fietsen we terug naar de hoofdstad Santa Cruz. Geen onaardige weg, maar ook niet spectaculair. We zijn natuurlijk ook een beetje verwend. Voor de komende dagen wordt regen verwacht. De laatste regen was zeven weken geleden op onze eerste dag op Fuerteventura…

Next Post

Previous Post

2 Comments

  1. Bert 31 January 2020

    Wat weer een prachtig verhaal. Met veel plezier gelezen.😉

    • Wimsalabim 31 January 2020 — Post Author

      Dank je Bert, ik hoop dat hier even op kunt teren want het is voorlopig de laatste.

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén