Valse start

Eind vorig jaar hebben we besloten om twee maanden door de westelijke Balkan te fietsen. Schotland was het oorspronkelijke plan, maar dat vonden we bij nader inzien nog iets te fris.

Op de heenweg volgen we grotendeels de “Dwars door de Balkan” route, van Bolzano in Italië naar Shköder in Albanië. Daar pakken we vervolgens de “Balkan kustroute” op richting Triëst. In Triëst nemen we een boot naar Venetië, onze eindbestemming. Klik hier voor de routes.

Op deze tocht doorkruizen we Italië, Slovenië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro en Albanië. Beide routes zijn erg bergachtig. Gemiddeld maken we 1500 hoogtemeters per 100 kilometer.

Ter voorbereiding heb ik twee boeken van Kaplan (Adriatische Zee en Balkanschimmen) gelezen die een goed beeld schetsen van de gecompliceerde geschiedenis van de Balkan. Daarnaast hadden we het geluk om de auteurs van de eerste route te ontmoeten.

Via fiets-mee.nl hebben we treintickets geboekt voor de heenreis naar Bolzano en de terugreis vanaf Venetië. Bij andere agents is het niet mogelijk om een reis met fietsvervoer te boeken. Of je moet het zelf uit willen zoeken.

Vol verwachting stonden we zondag ruim op tijd op het station van Zutphen. Na ons arriveerden nog twee fietsers. In de trein naar Zwolle is slechts plaats voor drie fietsen. De meeste intercities hebben meer plaats. In de trein bleken al twee plaatsen voor de fiets bezet. We hoeven maar één station verder. De bijna lege trein vertrekt met vijf fietsen.

Noot: in vier van de vijf gevallen gaat er bij ons iets mis als we internationaal reizen met de trein. Dus is er op voorhand vaak al de nodige stress. Dit is exclusief de stress van de fiets die ook nog mee moet.

Twaalf minuten later staan we op het station van Deventer. In afwachting van de internationale trein naar Hannover. Eerst bereikt ons het bericht dat de trein 40 minuten vertraging heeft. Dit is precies de tijd die we hebben voor de overstap op de trein naar Innsbruck. De vertraging loopt op naar 110 minuten. Oorzaak is blikseminslag tussen Amsterdam en Apeldoorn.

Twintig minuten sta ik in de wacht bij de servicedesk van NS International. Het advies is om gewoon naar Hannover te reizen. De Duitse collega’s dienen ons een oplossing te bieden als we de aansluiting missen. Geduldig wachten we op perron 3. Samen met heel veel andere mensen. Dan volgt het verlossende bericht dat de trein over een paar minuten binnenkomt. Wat niet vermeld wordt is dat de trein nu vertrekt van perron 1. Het is Krista die dat toevallig opmerkt.

Halsoverkop rent Krista met de fiets naar de lift. Met plaats voor slechts één fiets. Ik neem de trappen met de fiets inclusief tassen. Ondertussen rijdt de trein het station al binnen. De trein is enorm lang. Omdat we niet op het juiste perron stonden, hebben we niet gezien wat de wagon voor de fietsen is. We rennen naar links, de verkeerde kant blijkt. Aan de andere uiterste kant staat de conducteur te zwaaien. We rennen terug. Met het hart in de keel stappen we in. Een goeie opwarmer.

Vijf minuten na vertrek vertelt de conducteur dat de trein niet verder rijdt dan Bad Bentheim. De volgende domper. Zijn verhaal is onsamenhangend. Maar duidelijk is dat er sprake is van een trein met defecte locomotief, daarom heeft onze trein er twee. De meest indrukwekkende boodschap is dat een collega van hem in elkaar is geslagen op de andere trein. Later horen we dat er sprake was van een steekincident.

Vlak voor Hengelo horen we dat er niets wordt geregeld voor gestrande passagiers in Bad Bentheim. Daarop besluiten we in Hengelo uit te stappen en huiswaarts te keren. Kort na tien uur zijn we weer thuis.

Op de treinen naar Bolzano is de komende dagen geen plek voor fietsen. Hetzelfde geldt voor de Flixbus. Maar op de Flixbus naar Ljubljana is wel plek voor ons en de fietsen. Direct boeken we twee plaatsen. Dinsdagochtend vertrekt onze bus uit Enschede.