Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Vancouver Island

Woensdag 17 augustus neem ik afscheid van Mary, mijn WarmShowers host in Vancouver. Via Richmond fiets ik naar Tsawwassen ten zuiden van Vancouver, waar de ferry naar Swartz Bay op Vancouver Island vertrekt. Dit bezoek was niet gepland, maar ik kon de verleiding niet weerstaan.

Zo arriveer ik die middag op Vancouver Island op een gerieflijke camping (met wifi bereik in de tent) aan de kust, 20 kilometer ten noorden van Victoria. ‘s Avonds op het strand raak ik in gesprek met een aardig stel van middelbare leeftijd, die me uitnodigen voor een wijntje in hun RV. Al snel blijkt dat ze wel iets meer willen met deze ‘nice young guy’. Dat is echter niet wat ik in gedachten had en zonder kleerscheuren bereik ik mijn tent.

Het plan om de 500 km over de hoofdweg naar de noordkant van het eiland te fietsen laat ik varen, deze weg schijnt vervelend druk te zijn. Op de hoofdweg en een paar doodlopende zijwegen na, zijn er voornamelijk onverharde boswegen voor de houtkap. Na enig puzzelen vind ik een mooi ‘achtje’.

Via Victoria fiets ik in twee dagen naar Port Renfrew, startpunt van de alom bekende West Coast hiking trail. In de omgeving van Victoria zijn een aantal goede bike routes, die het startpunt vormen van de Trans Canada Trail. De weg naar port Renfrew gaat langs de zuidkust, waarvan ik tussen de bomen door af en toe een mooie glimp opvang. Bij elke creek gaat de weg steil naar beneden en weer omhoog. Vlak voor Port Renfrew daal ik af door de smalle strook regenwoud van Pacific Rim National Park naar het strand, waar een primitieve campground is. Daar heb ik een gezellige avond bij het kampvuur met een jong stel uit Victoria. Ongewenst bezoek heb ik van een muis die het toiletpapier in mijn tent weet te vinden.

De volgende dag gaat het verder over een rustige, recent geasfalteerde, weg door het binnenland naar Cowighan Lake. Deze weg staat niet op mijn kaart, maar ik werd hierop gewezen in het Visitor Information Center in Sidney. Hier zie ik veel sporen van de grootschalige houtkap. De houtindustrie verkeert echter in een ernstige crisis vanwege de sterk afgenomen vraag uit de Verenigde Staten. Vanuit Lake Cowighan volg ik een bike route naar Duncan. De campground halverwege blijkt vol, het is weekend. Ik vind even verderop een plekje aan de rivier en kampeer ‘wild’.

Vanaf Duncan moet ik een stukje over de drukke highway naar het noorden via Nanaimo waar de ferry naar Horseshoe Bay, ten noorden van Vancouver, vertrekt. Ik eindig die dag op een campground in Parksville aan de oostkust waar het water, in tegenstelling tot de westkust, aangenaam is. Als mijn tent staat, komt een overbuurvrouw met een bord overgebleven bbq eten aan, superaardig! De fles wijn, die ik als dank na mijn bezoek aan het stadje meebreng, maak ik alleen soldaat. De dames blijken geheelonthouder.

Na een rust- en blogdag in Parksville trap ik naar Port Alberni. Halverwege bezoek ik MacMillan Provincial Park, een klein stukje bos met gigantische Douglas sparren die de houtkap om onverklaarbare redenen hebben overleefd. De grootste boom is anderhalf keer zo hoog als de toren van Pisa. De volgende dag neem ik de ferry naar Ucluelet, een boottocht van ruim drie uur door de lange ‘inlet’ waar ik voor het eerst een glimp van een Humpback whale zie. Aan de rand van de inlet liggen de Broken Islands, een groep kleine eilanden met campgrounds, die erg populair zijn bij kajakkers. Op de ferry heb ik gezelschap van Tony uit Vancouver, een bereisd man en zoon van Nederlandse immigranten. Hij schudt de ene na de andere grap over Nederlanders uit zijn mouw.

Zijn favoriet:
“Wooden shoes,
Wooden head,
Wouldn’t listen.”

Tussen Ucluelet en het populaire surfoord Tofino, ligt een mooi stukje regenwoud dat ook tot het Pacific Rim National Park behoort. Op de campground Green Point in het park sla ik voor drie dagen mijn kamp op. Ik bezoek Tofino, maak een lange strandwandeling van 10 kilometer en ‘bak’ een middag op het strand. Een miserabele poging om het ernstige kleurverschil tussen mijn ledematen en de rest van mijn lichaam op te heffen.

De kuststrook is bijna elke ochtend in een vochtige nevel gehuld. Deze regio kent een heus regenwoud klimaat, waardoor er acht maanden per jaar erg veel regen valt. Het is er niet voor niets zo groen. Op de laatste avond is er op de campground een film over walvissen, veel parken hebben een uitgebreid programma met voorlichting en activiteiten. Ze vertellen ook dat er ‘s ochtends bij eb veel te zien is op het strand. Zo sta ik de volgende ochtend voor zevenen op het drooggevallen strand en schiet ik een paar mooie plaatjes.

Op de terugweg naar de oostkant overnacht ik weer hetzelfde kleine RV park in Port Alberni. Ditmaal ga ik over de smalle weg die langzaam en soms steil omhoog kronkelt. De weg gaat langs enkele grote meren in het drogere binnenland. Aan het eind van wederom een vermoeiende warme zonnige dag trakteer ik mezelf op een grote ijsco.

De laatste nacht op Vancouver Island breng ik door op een RV park in Nanaimo, waar ik de volgende dag de ferry neem. De eigenaar van het park is Jon uit Zuid Korea, een groot fan van Guus Hiddink. In zijn kantoor hangt een groot prikbord met ansichtkaarten uit Nederland. Die avond eet ik in een Italiaans restaurant waar alle pasta’s op maandag 7 dollar kosten. Als je rustig wilt eten is het de truc om het voor- en hoofdgerecht apart te bestellen, anders sta je binnen drie kwartier weer op straat. Het is vaak de efficiëntie dat de boventoon voert in plaats van de gezelligheid, dit geldt ook voor de inrichting.

De ferry brengt me na twee heerlijke weken weer terug naar Vancouver, waar ik weer twee nachten te gast ben bij Mary.

Periode: 17 t/m 31 augustus 2011
Foto’s: Canada – Vancouver Island

Next Post

Previous Post

6 Comments

  1. Yvonne 10 October 2011

    Weer een interessant verslag en schitterende foto’s! Vooral die ene van een boompje op een rots in het water!!

    En wat had ik je gezichtsuitdrukking graag willen zien bij dat ‘indecent proposal’ ;-)

    Bike savely!

  2. Marcel en Mariel 10 October 2011

    He buum….:)..

    Heerlijk om de verhalen weer te lezen, leuk ook hoe het allemaal gaat…logeren hier en daar, eten komt aanwaaien, wat een vriendelijkheid zo ver van huis, heerlijk. Ik zou zeggen…ga door met het genieten met volle teugen, wij lezen & beleven het vrolijk met je mee.

    Lieve groeten van ons,
    Marcel, Mariel, Jesse & Naud (?)

  3. Darchibald 10 October 2011

    Ha, ha, ha, ‘nice young guy’ wouldn’t listen. Way to go Wim!

  4. Michael 12 October 2011

    Hey. My friend Bob and I met you in the middle of nowhere on Vancouver Island (north of Port Renfrew). We were the guys eating a chicken (and bicycle touring too).Just wondering where you are now. Bob and I made it back to Tsawwassen in two days. I guess you also got caught in the rain storm the day after meeting us. haha

  5. Roeland en Kim 14 October 2011

    Hallo Wim,

    Bedankt voor je kaart. Erg leuk, we hebben alvast een voorproefje gedaan voor wat je te wachten staat in Zuid Amerika(Peru en Bolivia)
    Prachtige landen, Salar de Uyuni mag je zeker niet missen. Als je meer tips en info wilt laat het ons maar weten. Veel succes!

    Groet Kim en Roeland

  6. Harry & Ivana 14 October 2011

    Mooie verhalen en bedankt voor de link!
    We missen Noord amerika al weer. De USA is ook prachtig, geniet er van. Maar eigenlijk is elk gedeelte van de Panam mooi, dus je zal nog veel meemaken.

    Over een jaartje verwachten we je hier in San Martin de los Andes, Patagonie (zie warmshowers) :)

    Groetjes,
    Harry & Ivana

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén