Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Yucatán

Halverwege de avond kom ik aan op het vliegveld van Cancún. Ik neem een ‘collectivo’ naar het hotel. Een groter contrast met Cuba is niet mogelijk. Veel overdaad en alles is hier nieuwer dan 40 jaar. Even omschakelen.

De volgende dag krijg ik gezelschap van Bas, hij komt een week over uit Nederland. ‘s Ochtends bel ik eerst met Pa Heebels, hij viert zijn 60e verjaardag. Weinig reden tot feest helaas, want opa is weer opgenomen in het ziekenhuis. ‘s Avonds haal ik Bas van het vliegveld. Long time no see!

Het is nog rustig in Cancún, de springbreak is een week later. Dan overspoelen Amerikaanse studenten de stad en stranden. In feite speelt alles zich af in de hotelzone ten oosten van de stad. Om die reden verhuizen we op onze derde dag naar een gemoedelijk hotel in de hotelzone.

Yucatán is zowel de naam van het schiereiland als één van de provincies. Een vlakke landtong met een poreuze kalksteen bodem. Rivieren zijn er daardoor niet, wel vele aanlokkelijke poelen (cenotes). De Maya’s hebben deze regio lange tijd gedomineerd. Tot de 12e eeuw toen ze de tempelcomplexen om onbekende reden hebben verlaten. Een ontwikkeld volkje dat een complex schrift voortbracht en verbazingwekkende kennis had op het gebied van astronomie. Met die kennis waren ze onder andere in staat om de beroemde Maya kalender op te stellen. De kalender die in 2012 afloopt…

We huren een auto en bezoeken twee van deze tempelcomplexen, Tulum en Chichén Itzá. De laatstgenoemde is het meest indrukwekkend, maar beiden worden erg druk bezocht. We kopen enkele souvenirs bij de talloze kraampjes, veel houtsnijwerk.

Al met al een relaxte week. In Cancún zoeken we een paar geocaches, bakken een middag op het hagelwitte strand waar voor onze neus een mooie dames fotoshoot wordt gehouden, nemen een duik in het uiterst aangename zeewater, gaan naar de film, genieten prima maaltijden. In één van de restaurants hadden we gezelschap van een krokodil aan de waterrand. Die kreeg een emmer rauwe kip. Aan het eind van de week boeken we een snorkeltour naar het onderwater beeldenmuseum. Duiken kan ik helaas niet vanwege mijn oren. Een aardige maar niet erg spectaculaire tour met hippe gidsen op een snelle speedboot. Dan zit de week er helaas alweer op. En sta ik voor de derde keer op het vliegveld van Cancún. Nu om Bas uit te zwaaien. Tot over tien maanden in Zwolle!

Ik heb nog het nodige te doen in Cancún en stamp twee dagen later met een flinke rugwind in zuidelijke richting over de highway 307. Een saaie vlakke rechte weg van 400 kilometer naar de grens met Belize. Aan weerszijden vegetatie die enig uitzicht onmogelijk maakt. Op deze route vier, waarvan drie noemenswaardige, stops.

De eerste is de camping in – wederom – Tulum met het fijnste strand van de regio. Vlak voor Tulum bezoek ik Xel-Há, een ruïne met cenote waar ik de enige bezoeker ben. Ontbijt de volgende ochtend bij de Subway aan de plaza bij de ruïnes van Tulum. Er lopen busladingen genummerde toeristen rond.

Twee spontane ongeplande nachten op Isla Cozumel, waar ik na een woelige overtocht vanuit Playa del Carmen beland. Ik trap een rondje over het grootste eiland van Mexico. Bezoek een kleine ruïne die nauwelijks is te vinden tussen alle commercie. Eet twee keer meer dan uitstekend bij “La Chef” in San Miguel.

De weg na Playa del Carmen is tweebaans en een stuk rustiger. De begroeïng wordt meer weelderig. Het is soms woest heet en ik drink vele liters water en alles wat gesuikerd is. Zowel mijn ITMB kaart als de wegaanwijzers geven niet altijd de juiste afstanden weer. 15 kilometer extra is behoorlijk irritant als je een dag van 120 kilometer hebt gepland. Google Maps blijkt in de praktijk meer betrouwbaar.

Na een nacht in het onbeduidende Felipe Carrillo Puerto met dito hotel kom ik in Bacalar. Hier verblijf ik een nacht in een kleine relaxte hostel direct aan de frisse strakblauwe laguna. Ik geniet van een mooie zonsondergang op het eind van de lange steiger. En kook mijn eigen potje in de kleine keuken.

Van Bacalar is het 36 kilometer naar de grens met Belize. Het aanbevolen bezoek aan het Maya museum in Chetumal komt helaas ongelukkig uit en laat ik schieten. Het is gezellig druk aan de Mexicaanse zijde van de grens. Ik lever mijn toeristenkaart in en laat me uitstempelen. De brug over de Hondo rivier brengt me in Belize. Voor de douane is een zogenaamde freezone met winkels en casino. Na de formaliteiten in het rustige grenskantoor rol ik halverwege de middag Corozal Town binnen.

Periode: 24 februari t/m 10 maart 2012
Foto’s: Mexico – Yucatan
Route: http://g.co/maps/b46nq

Next Post

Previous Post

4 Comments

  1. Bert ten Oever 2 May 2012

    Hoi Wim,
    Het was lange tijd erg rustig op je site. Ik ben blij dat er weer wat leven is en dat ik je verhalen weer kan lezen.
    In Tynaarlo hoorde ik, dat je te maken hebt gehad met wat tegenslag. Daarvan heb ik nu nog niets gelezen, maar dat zal de volgende keer wel komen.
    Veel plezier als je dadelijk echt Zuid-Amerika in trekt.
    Groet,
    Bert

  2. Anton 2 May 2012

    We dachten al dat je op Cuba was gestrand maar je bent er weer :-)

  3. Yvonne 2 May 2012

    Ha Wim, weer leuk verhaal en mooie foto’s! Een week ‘het goede leven’ van drank, lekker eten en mooie stranden….Lekker hè, zo’n zee waar je gewoon in kunt lopen omdat het zo heerlijk warm is :-) Ik vond het een openbaring!
    Ligt alweer enige tijd achter je als je dit leest natuurlijk. En van die pech heb ik ook gehoord! Heb je de boel weer kunnen aanvullen?
    Keep save!

  4. vic 4 May 2012

    ..prachtig weer [ niet het weer, die is ook prachtig zo te zien]..ook de foto’s worden steeds kleurrijker.. [na die mooie auto’s in cuba een echte verwennerij..]

    Hasselts: te goei villo jage (=goed fietsen)

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén