Wimsalabim

Avonturen op de fiets

Belize

“Ever wanted to hear a policeman tell you that every little thing was going to be all right? Come to Belize.” kopt de Lonely Planet. Als ik wil, trap ik in twee dagen door naar Guatemala. Maar waarom zou ik dat willen? Voor de kust ligt het op één na grootste koraalrif van de wereld omgeven door koraaleilanden waar je fantastisch kunt snorkelen en duiken. In het binnenland zijn diverse jungle trips mogelijk naar grotten en Maya ruïnes.

Belize is een voormalige kolonie van het Verenigd Koningrijk. Sinds 1981 lid als onafhankelijke staat van het Gemene Best. De officiële taal is Engels. Qua oppervlakte de helft van Nederland en slechts 330 duizend inwoners. De relaxte bevolking is een mengelmoes van Mestiezen, Creolen, Maya’s, Cariben en een handvol Europeanen en Chinezen.

In Corozal Town blijf ik twee dagen in het Seebreaze hotel. De Ier Gwyn zwaait er de scepter. Het blijkt een populair onderkomen. Veel mensen worden doorverwezen naar een hotel om de hoek. De gasten zijn voornamelijk Noord Amerikaans. ‘s Avonds eet ik een hapje met twee Canadezen. De bar in het hotel sluit om acht uur. Op mijn vrije dag smeed ik plannen. Besluit tot een tweedaags bezoek aan Caye Caulker, een klein koraaleiland voor de kust in de Caribische Zee.

De volle boot met voornamelijk locals vertrekt om 7 uur in de ochtend. Mijn fiets en de meeste andere spullen laat ik achter bij Gwyn. De tocht naar Caye Ambergris duurt twee uur. Hier stap ik over voor een tweede boottocht van een half uur. Ik maak een klein rondje op het eiland met de twee onverharde straten. Vind een knus hotel aan de kust zonder strand, maar met uitzicht op het rif. Boek een snorkeltour voor de volgende dag.

Gewapend met flippers en een duikbril stap ik aan boord van de boot die rechtstreeks naar het rif voor mijn hotel vaart. De eerste stop in het ondiepe water is voor de stingrays en nurse sharks. Deze worden vrij eenvoudig met door de gidsen naar de boot gelokt. Binnen de kortste keren zwemmen er zo’n 20 stingrays en drie haaien om mijn benen. Heb een beetje spijt dat ik geen onderwatercamera bij me heb. Even verderop springen we met de gids in het water voor een rondje door het koraalrif. In vergelijking met een eerdere snorkeltour in Maleisië vond ik het enigzins tegenvallen qua kleuren en vissen. Ondanks dat toch indrukwekkend. Op het laatst mogen we even verderop vrij snorkelen. Het water is zo ondiep en de bodem zo dicht begroeid met koraal dat het moeilijk is om niets aan te raken. Het verbaast me dat men niet meer voorzorgsmaatregelen neemt. Het duurt eeuwen voordat koraal zich herstelt. Ondanks het warme water krijg ik het koud en klim in de boot.

Na twee nachten op Caye Caulker ga ik dezelfde weg terug. Wederom een tussenstop op Caye Ambergris. Hier ontvang ik het trieste bericht dat de man van een goede vriendin geheel onverwacht en veel te vroeg is overleden. Dit is één van de momenten dat ik graag even in Nederland had willen zijn. Aan het eind van de middag ben ik weer in Corozal Town. Haal voor de tweede keer een uitstekende hap bij de lokale Chinees en keer terug naar het Seabreeze hotel. ‘s Avonds lees ik dat Semana Santa (de week voor Pasen) in Antigua in Guatemala een groots gebeuren is. Met een strakke planning en enige concessies is dat haalbaar. De hotels schijnen maanden van tevoren al volgeboekt te zijn. Ik vind een hostel waar ik een kamer boek voor de betreffende week.

De overheid van Belize blokkeert al het Skype verkeer. Via een VPN verbinding weet ik dit probleem te omzeilen. En bel met Nederland voordat ik de volgende ochtend op de fiets stap voor de 50 kilometer naar Orange Walk Town. De Northern Highway is een rustige weg langs kleine dorpjes en suikerrietvelden. Orange Walk Town is voor de meeste mensen de uitvalbasis voor een trip over de New River naar de Lamanai ruïnes. In mijn nieuwe reisschema past nog één uitstapje in Belize en laat deze tour daarom schieten. Op straat eet ik taco’s en burrito’s bij moeder en dochter uit El Salvador.

Vlak voor Belize City verlaat ik de Northern Highway. Neem een shortcut naar de Western Highway via Burrell Boom. Beland hier in een hotel dat wordt gerund door Carl en Mary Lynn, een ouder echtpaar uit Texas. Carl praat graag, maar is door zijn zuidelijk accent moeilijk te verstaan. Ik krijg mee dat hij plastisch chirurg is geweest, een grote farm in Texas en later in Belize heeft gehad, dat ze hier zijn neergestreken in de jaren ’70 en dat het hotel bestand is tegen aardbevingen en orkanen. Het hotel is te koop, ze worden te oud. Met regelmaat zegt hij voldaan “I had a good life”. Over de inwoners van Belize heeft hij een duidelijke mening: “They’re pirates man!”. Gezien de geschiedenis heeft hij niet geheel ongelijk.

Via de Belize jail bereik ik de Western Highway die naar de grens met Guatemala leidt. Een andere optie is via de Hummingbird en de Southern Highway door het meer ongerepte zuiden. Maar dan mis ik Tikal in het noorden van Guatemala. Keuzes, keuzes. Ik breng een bezoekje aan de Belize Zoo, een kleine dierentuin met inheemse diersoorten. Vanaf Belmopan, de hoofdstad, begint het licht te heuvelen. Waardoor ik zo nu en dan uitkijk over de jungle. Via de brug over de Mopan river bereik ik San Ignacio, een plaatsje niet ver van de grens met Guatemala. John van J&R Guesthouse heeft nette kamers voor een nette prijs.

John is een man met verhalen. Zijn vrouw is drie maanden op bezoek bij hun kinderen in Chicago. Zelf heeft hij vele jaren in de Verenigde Staten gewerkt. Is halsoverkop naar Belize teruggekeerd toen Guatemala op het punt stond om Belize binnen te vallen vlak voor de onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk. Sindsdien is hij actief in de politiek voor de UDP die onlangs de verkiezingen heeft gewonnen. Guatemala beschouwt Belize nog steeds als een provincie omdat de Britten de afspraken uit een oud akkoord tot op heden niet zijn nagekomen.

De Actun Tunichil Muknal (ATM) tour is een hoogtepunt van mijn korte verblijf in Belize. Een tocht door de jungle naar een archeologische Maya site diep in een grottenstelsel dat grotendeels onder water staat. Grotten werden door de Maya als ingangen naar de onderwereld beschouwd. Grotten waren heilige plaatsen waar werd geofferd door mensen die hoog in aanzien stonden. Men geloofde dat de stalactieten de wortels van heilige bomen waren die hen naar de hemel leidden. Zwemmend en wadend bereiken we na meer dan een uur het droge. Op sokken gaan we verder door de open ruimten waar veel potten en menselijke resten als restanten van offers zijn achtergebleven. Indrukwekkend. Helaas is alles provisorisch afgeschermd waardoor er in het verleden het nodige is beschadigd. Er gaan stemmen op om de grot te sluiten voor publiek.

Ik vertrek de volgende ochtend vroeg in de verkeerde richting. Neem daarna alsnog de juiste weg richting de grens. Vlak voor de grens zie ik voor het eerst vrouwen de was doen aan de oevers van een rivier. Bij de grens voldoe ik de exit fee van 37,50 Belize dollars en wissel de resterende dollars om voor Guatemala Quetzales.

Periode: 11 maart t/m 19 maart 2012
Foto’s: Midden Amerika – Belize
Route: http://g.co/maps/wsqtq

Next Post

Previous Post

5 Comments

  1. Marchje en Geert Tinus 5 May 2012

    Een mooi verhaal Wim en zo te lezen heb je weer veel gezien. Wel vreemd is dat je moet betalen om een land te verlaten, maar overal zijn andere regels en wetten. Veel succes verder.

    Liefs pap en mam

  2. Henny en Rudy 6 May 2012

    hallo Wim, wij hebben vanavond even prachtige foto’s gezien van Amerika en hebben nog even een lekker borreltje genuttigd. bij pa en moe. Wij hopen dat je nog heel veel fietsplezier zult gaan beleven tijdens het vervolg van je reis. Groetjes van ons en nog heel veel fietsplezier.

    Groet’n oet Tynoarl, doeiii

  3. Johan 6 May 2012

    Hoi Wim, met belangstelling volg ik je reis.
    Goed dat je schrijft dat er momenten zijn dat je effe in Nederland terug verlangd.
    Ik denk , bij zo,n lange reis onoverkomelijk en het hoort erbij.
    Veel sterkte , veel geluk en plezier. Groet

  4. Marcel, Mariel, Jesse & Naud 8 May 2012

    Ola Wim..

    Wat weer een mooi reisverhaal….wat zal jij genieten, als ik het lees ben ik af en toe echt jaloers….op`t fietsen na dan :)…haha.
    Geniet, lieve groet van ons allen aan de Allee 430.

  5. Frank en Inge 7 July 2012

    Dag Wim,

    een reactie ter ere van de buurtbbq kon ik niet laten.
    Vandaag de 2e editie zonder jou maar met jouw huurders.
    Volgend jaar weer van de partij!?
    3e zaterdag van juni

    nog veel plezier daar in zuid amerika

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

© 2024 Wimsalabim

Theme by Anders Norén