Quito

Na een korte vlucht sta ik op het vliegveld van Quito. Het is heerlijk weer op bijna 3000 meter. Eindelijk in de Andes. Verlost van de vochtige hitte! De taxi staat klaar. Een dame uit Amsterdam stapt ook in. Zelfde hostal. Snel inchecken. En door naar een cafe waar ze Nederland – Duitsland uitzenden. We belanden zowaar in een cafe dat oranje ziet van de mensen. De weinige Duitsers hebben zich in een andere hoek verzameld. En vieren een feestje.

De nieuwe hostal wordt gerund door vijf jonge Amerikanen. Één van hen komt oorspronkelijk uit Ecuador. Het pand aan de rand van het historische centrum is van zijn ouders. Veel toeristen verblijven in Mariscal. Een andere wijk waar alle cafe’s en restaurants zijn. Uniek is dat in de hostal zowel ontbijt als diner wordt geserveerd. Hierdoor zitten we vaak met de hele hostal aan tafel. Ik blijf twee weken. In een dorm met vier bedden. Tijd voor bezinning (na het dipje in Midden Amerika) en spaanse les.

Lichte hoofdpijn op de tweede dag. Even wennen aan de hoogte. Vrijdag ben ik opeens ziek. Veertig graden koorts. Heftig zweten en heerlijke ijldromen. Zaterdag komt de huisarts van de familie langs. Zijn diagnose wordt me niet duidelijk. Ik vermoed een bacterie. Hij geeft me een injectie en pillen tegen de koorts. Vijf dollar slechts.

Maandag voel ik me goed genoeg voor de spaanse les. Vier uur per dag privéles van Juan Carlos. Yanapuma is de school, opgezet door een Schot. Veel buitenschoolse activiteiten. En de mogelijkheid om studeren en reizen te combineren. De docent gaat dan mee. We borduren voort op de anderhalf jaar les die ik in Nederland heb gehad. Donderdagochtend meld ik me af voor de rest van de week. Ik ben nog niet helemaal fit.

Zaterdag voel ik me opeens echt beter. Ik verken de stad. Quito ligt in een smal dal, omringd door bergen. Waardoor de uitlaatgassen blijven hangen. Het weer is er aangenaam. Voor 25 Amerikaanse dollarcenten – de munteenheid van Ecuador – kun je met de bus. Ik ga lopen. De beste manier om een stad te verkennen. Bezoek het nationaal museum en parque Itchimbia met uitzicht over de stad. In de oude binnenstad wordt de zonnewende gevierd met dans en muziek. Elke zondag worden straten afgezet voor het fietsend publiek. ‘s Avonds eet ik met een Nederlands stel dat ook in de hostal verblijft.

De tweede week heb ik ‘s ochtends les. Nu van Carina. ‘s Middags ga ik op zoek naar een nieuwe tent en softshell. Kijk voetbal. ‘s Avonds buig ik me over het huiswerk. Kijk film in de hostal. En leer nieuwe spellen. Vijf anderen in de hostal gaan komend weekend de Cotopaxi beklimmen. De hoogste actieve vulkaan ter wereld. Dat wil ik ook, maar het komt voor mij te vroeg. Door het ziek zijn heb ik geen tijd gehad om te acclimatiseren.

Na twee weken haal ik mijn fiets uit de verpakking. En rijd 30 kilometer noordwaarts. Naar het monument Mitad del Mundo. Hier maak ik de klassieke foto. De daadwerkelijke evenaar is echter 300 meter verder naar het noorden. Die zoek ik met de gps op. Het fietsen in de Andes gaat me goed af, ik heb er vertrouwen in. Bij terugkomst controleer ik mijn nieuwe tent in het park.

Ik smeed een plan ter voorbereiding op de beklimming van de Cotopaxi. Zondag een klim naar 4700 meter. Maandag op de fiets naar Latacunga. Dinsdag t/m donderdag de Quilotoa loop, een driedaagse hike met een maximale hoogte van 4000 meter. Vrijdag rust. Zaterdag en zondag de Cotopaxi. Ik boek de hostal in Latacunga die ook tours naar de Cotopaxi aanbiedt. Krijg antwoord in het Nederlands.

In de hostal ontmoet ik Chris, een Zwitser. Hij wil naar de Galapagos eilanden. Maar de Cotopaxi lijkt hem ook wel wat. Zodoende gaan we zondag met de Telefériqo, een kabelbaan aan de rand van de stad, naar 4100 meter. Men berekent toeristen een hoger tarief. Maar daarvoor krijgen we dan ook voorrang op de groep locals.

De klim gaat naar de top van de vulkaan Pichincha op 4698 meter. Dat bijna even hoog als de Mont Blanc, de hoogste berg in de Alpen. Zo hoog is Zwitser Chris ook nog niet geweest. In het begin over een pad. Vervolgens over een zandhelling. Tot slot nog een stukje rotsklimmen. Een hond wijst ons de weg. Op de top mooi uitzicht over Quito en omgeving. Naar beneden is niet hetzelfde als omhoog. Het eerste stuk is geen pretje. Daarna maken we vaart. We willen nog iets van de EK finale zien. Net voor het begin van de tweede helft zitten we in de Subway met een footlong voor de grote flatscreen tv.

Op de weg terug naar de hostal maken we nog een cultureel uitstapje. We stappen de basiliek binnen. In de ornamenten zijn veel inheemse dieren van de Galapagos verwerkt. Die eilanden moeten wachten tot een volgende keer…

Periode: woensdag 13 juni t/m zondag 1 juli
Foto’s: Ecuador – Quito
Route: n.v.t.